Ziekten & aandoeningen
Spierbevangenheid
Spierbevangenheid is een ziekte die met name optreedt bij paarden die een dag niet hebben hoeven werken en toch veel voer krijgen. Men noemt de ziekte dan ook wel maandagsziekte, omdat deze ziekte vroeger met name voorkwam bij werkpaarden, die op zondag rust kregen en toch hun normale portie voer.
Oorzaak: veel te veel suikers
Spierbevangenheid ontstaat wanneer er veel suikers naar de spieren gaan, maar deze niet verbruikt kunnen worden door een tekort aan zuurstof in deze spieren. Dit tekort aan zuurstof komt indirect door een tekort aan doorbloeding in de spieren (door weinig of geen activiteit die dag). De volgende dag moet het paard weer aan het werk, maar heeft veel te veel suikers in zijn spieren. Deze vele suikers worden dan omgezet in melkzuur. Dit afvalproduct beschadigt onder andere de spieren en zorgt voor de spierpijn.
Symptomen spierbevangenheid
De symptomen van spierbevangenheid zijn stijfheid, pijnlijke, harde, gezwollen spieren (met name de rug en de achterhand), zware ademhaling, zweten, schrapen met de voorbenen en bruine/rode urine. In het bloed vindt men verhoogde spierenzymen. Het beeld kan lijken op koliek. Herkent u deze verschijnselen bij uw paard dan is het van belang dat u meteen uw dierenarts belt.
Therapie
De therapie bestaat uit rust en warm houden van het paard. De dierenarts kan het paard onder andere een infuus geven om de overtollige spierenzymen en melkzuur uit het lichaam te spoelen en zo nierschade te voorkomen. Het paard mag alleen nog maar hooi eten en zeker geen kuil- of krachtvoer. Wanneer de bloedwaarden weer normaal zijn, mag het paard pas langzaam weer gaan werken.
Recent zijn ook gevallen beschreven van een iets andere vorm van spierbevangenheid door een nog onbekend toxine (gifstof) in het weiland.